Biografija šejha Ebu Ishaka el-Huvejnija

Biografija šejha EBU ISHAKA EL-HUWEJNIJA

U ime Allaha, Milostivog i Samilosnog!

PREVEO: Čolaković Sulejman, student fakulteta Šerijata na islamskom Univerzitetu u Medini Muneweri! 28. mart 2013.g. po miladu – 16. džumade-l-ula 1434.g./h.

 NJEGOVO IME I ROĐENJE:

On je: Ebu Ishak Hidžazi Ibn Muhammed Ibn Jusuf Ibn Šerif El-Huwejni El-Misri

Napomena: Ovo Ebu Ishak u njegovom imenu ne ukazuje na to da je on otac Ishaka, nego da je uvaženi šejh nazvao sebe ovim nadimkom povodeći se za ashabom Sa’d ibn ebi Vekkasom i imamom Ebu Ishak Eš-Šatibijem, rahmetullahi ‘aleyhima, koji su imali isti taj nadimak.

Šejh Ebu Ishak El-Huwejni se rodio u četvrtak, prvog dana mjeseca zu-l-ka’de 1375.g./h., što odgovara mjesecu junu 1956.g. po miladu, u selu Huwejn koje pripada okrugu Rijad i pokrajini Kefru-š-Šejh u Egiptu.

NJEGOVA PORODICA:

Uvaženi šejh se rodio u skromnoj seoskoj porodici koja nije poznavala ništa drugo osim zemljoradnje, ali koja nije bila siromašna, niti bogata, već je bila umjerenog bogatstva. Njegova porodica je bila ugledna i poštovana od strane ostalih mještana zbog njihovog lijepog ophođenja prema ljudima i lijepog ahlaka njegovog oca, koji je bio oženjen sa 3 žene (šejh Ebu Ishak El-Huwejni mu je bio sin od zadnje žene, i bio je treći po redu od ukupno 5 njegovih sinova), i prirodno je bio sav okrenut vjeri i volio je vjeru, kao i većina mještana tada. Sjeća se da je krađa proizvoda nastalih od pamuka bila poznata i raširena u to doba, pa je tako jedne prilike hodao pored njihove njive i opazio jednu osobu kako krade njihov pamuk, i nije mu preostalo ništa drugo nego da se sakrije od nje, ali ga je u međuvremenu ta osoba primijetila i nije htio da je prestraši sve dok nije uzela šta je željela i pobjegla!

Nikada nije išao doktoru, osim kada se razbolio pred smrt i kada je bio primoran na odlazak. Preselio je na Ahiret u utorak 28.02.1972.g. po miladu.

NJEGOVO ŠKOLOVANJE:

Uvaženi šejh El-Huwejni je upisan u državnu (ne Al-Azharovu) osnovnu školu u susjednom selu (El-Vizarijja) do njegovog sela, udaljenom otprilike 2 kilometra od sela Huwejn. U njoj je proveo ukupno 6 godina školujući se, da bi potom prešao u naredni stepen školovanja, poznat kao pripravna ili srednja sprema, i to u gradu Kefru-š-Šejh (udaljenom od Huwejna 15 minuta autom), da bi odmah u svojoj prvoj godini školovanja počeo da piše poeziju, i tako sve do narednog stepena školovanja, tj. do početka srednje škole i naučnog odsijeka u okrugu Rijad.

Zbog velike udaljenosti između njegovog sela i grada Rijad iznajmili su (šejh El-Huwejni i njegova braća) stan u samom gradu, odlazili su u njega početkom sedmice zajedno sa onim što bi im pripremila njihova majka, Allah je sačuvao, kao i sa pola džunejha/egipatske funte koju su dobijali od najstarijeg njihovog brata.

Potom, nakon završetka srednje škole, stvorila se rasprava oko toga šta upisati dalje, tj. koji fakultet upisati?! I tako se uvaženi šejh dosta vremena kolebao oko nekoliko fakulteta, sve dok najednom nije odlučio upisati odsijek za španski jezik na Fakultetu za jezike pri Univerzitetu “Ajnu-š-Šems” u Kairu, na kojem je prve tri godine bio među 3 najbolja studenta, da bi u četvrtoj godini malo oslabio, ali je na kraju završio fakultet sa konačnim odličnim uspjehom. Potom je imao želju da postane član akademije za španski jezik, da bi malo nakon toga zaista i otputovao u Španiju sa stipendijom od fakulteta, ali se na kraju ipak vratio jer mu se Španija, kao država, nije svidjela.

NAUČNO PUTOVANJE:

Dok je uvaženi šejh živio i stanovao na selu i u gradu, uopšte se nije vodilo računa o vjerskim naukama, kako s njegove strane, tako i sa strane njegove porodice, nego su poznavali samo osnovne stvari iz vjere, kao što su namaz… I tako je bilo sve dok uvaženi šejh krajem zadnje godine njegovog školovanja (sa 1974. na 1975. godinu) u srednjoj školi nije otputovao u Kairo da ponavlja gradivo kod svog brata. I tada je prisustvovao džuma namazu kod cijenjenog šejha ‘Abdu-l-Hamida Kiška, rahimehullahu, u mesdžidu “Ajnu-l-Hajati”. I najednom nađe on nakon namaza neku knjigu od šejha Albanija, rahimehullahu, koja se prodavala na trotoaru ispred džamije, a zvala se “Sifatu Salati-n-Nebijji mine-t-Tekbiri ila et-Teslimi keenneke teraha – Opis Poslanikovog namaza od početnog tekbira do predaje selama, kao da ga gledaš”, i uzeo je on nakon toga ovu knjigu da je prelista, ali kada je upitao za cijenu, bila mu preskupa (15 egipatskih funti), pa ju je ostavio i otišao dalje, sve dok nije naišao na neki njen sažetak u vidu skripte i kupio ga. Potom ga je pročitao, i čim je završio sa čitanjem primijetio je da većina stvari koje narod radi u namazu, a koje su naslijedili od svojih očeva uključujući i njega samoga, su pogrešne i kose se sa ispravnim Sunnetom, pa je nakon toga odlučio da kupi tu izvornu knjigu (koja mu je na početku bila preskupa), i nakon što ju je kupio zadivio se šejhu Albaniju na načinu izlaganja knjige, kao i njenog samog uvoda u ovu tematiku, a koja je inače bazirana na autentičnom menheđu, tj. menheđu Selefi-s-Saliha. Šejh je tu knjigu zasnovao na govoru o obaveznosti slijeđenja Sunneta, te ostavljanju i napuštanju svega što mu se suprotstavlja i naravno, prenio je govor četverice velikana među imamima, da im se Allah smiluje, po kojem se oni odriču svega, i živog i mrtvog, što se suprotstavi Sunnetu!

I već tada mu je sva pažnja bila preusmjerena na hašije/margine/kratke napomene koje su se nalazile sa strana, poviš ili ispod samog teksta knjige, iako je u to doba bio potpuni džahil/neznalac za tu hadisku terminologiju koja se nalazila upravo u tim kratkim napomenama ili marginama same knjige. I ne samo to, to njegove nepoznavanje tih termina je potrajalo određeni period kada je i sam šejh El-Huwejni predosjetio naučnu veličinu autora te knjige, da bi na kraju šejh čvrsto odlučio i nanijetio da nakon svega toga počne sa učenjem ove nauke, tj. nauke hadisa.

Izredaše se dan za danom, šejh je u međuvremenu ušao na fakultet, a potom počeo i tražiti knjige koje su napisane u vezi ove nauke (nauke hadisa). Prva knjiga koju je šejh pronašao bila je knjiga “El-Fewaidu el-Medžmu’atu fi el-Ehadisi el-Mewdu’ati” od imama Eš-Šewkanija, da bi se i sam šejh razočarao nakon što ju je pročitao, jer je uvidio da su mnogi hadisi, koje narod koristi u svom životu, ustvari nepotvrđeni hadisi od Poslanika, ‘aleyhi-s-selam. Nakon ovoga, sve mu se pomutilo i poremetilo u glavi, te mu je pokvarilo ugođaj i užitak sa džuma šejha Kiška, jer se nakon ovoga desilo da koji god hadis prođe kraj njega, u smislu da ga čuje ili pročita, on bi automatski posumnjao u njegovu ispravnost. Čak je jednog dana, kada je bila džuma kod šejha Kiška, da mu se Allah smiluje, šejh Kišk spomenuo jedan hadis u čiju ispravnost je odmah posumnjao šejh El-Huwejni. Nakon toga, šejh je tražio taj hadis i pronađe on da ga je šejh Ibnu-l-Kajjim ocijenio slabim i obavjesti on uvaženog šejha Kiška o tome, na što mu šejh Kišk odgovori da je Ibnu-l-Kajjim tu pogriješio, a potom mu reče i par riječi koje su njemu bile od najvećeg poticaja da počne učiti hadisku nauku, kao i ostale vjerske nauke. Rekao mu je šejh Kišk tada: “O sine, prvo nauči nešto dobro, prije nego što to izložiš!” Potom je šejh El-Huwejni rekao: “Išao sam ispred šejha Kiška tako posramljeno i postiđeno, kao da me je horoz nakljucao! I nakon svega otišao sam od šejha Kiška, a bio sam ispunjen neopisivom željom i voljom za učenjem hadiske nauke.”

Potom je Ebu Ishak El-Huwejni počeo da se raspituje za šejhove koji bi ga mogli podučavati ovoj nauci ili ga barem uputiti nekome ko bi ga podučavao, da bi ga na kraju uputili šejhu Muhammedu Nedžibu el-Muti’iju, Allah mu se smilovao.

Onda je počeo da traga za što više i više knjiga, pa je tako naišao na prvih 100 hadisa iz knjige “Silsiletu-l-Ehadisi ed-Da’ifeti we-l-Mewdu’ati we Eseriha es-Sejji’ fi-l-Ummeti – Lanac slabih i lažnih hadisa, te njihov loš trag u Ummetu” od uvaženog šejha Albanija, rahimehullahu, da bi nakon toga primijetio da se šejh Albani u toj knjizi kocentrisao samo na one hadise koji su rašireni među narodom, a nisu ispravni/sahih.

I još je primijetio da ocjene hadisa kod šejha Albanija nisu iste, nego je za neke rekao da su “Munker – Odbačeni”, za druge da su “Batil – Ništavni”, za treće “Da’if – Slabi”, pa je tako počeo da istražuje ove pojmove i ovu hadisku terminologiju kako bi mogao sve ovo precizno razumjeti i razlikovati jedne ocjene hadisa od drugih.

Potom je upitao svog šejha, Muhammeda Nedžib El-Muti’ija, za ove termine, a on ga je uputio na knjigu “Tahte Rajeti-s-Sunneti: Tebsitu ‘ulumi-l-Hadisi – Pod zastavom Sunneta: Pojednostavljenje hadiskih nauka”. Uzeo je šejh odmah ovu knjigu i iz njenih kratkih napomena/hašija je odmah spoznao hadiske termine, kao i imena sunnetskih i glavnih knjiga, iz kojih je ustvari i sam šejh Albani prenosio podatke.

Kazao je šejh: “Sa knjigom šejha Albanija, Allah mu smilovao, sam proveo oko 2 godine, i to su mi bile najkorisnije godine u sticanju znanja!”

Uvaženi šejh je u početnim etapama svog studiranja radio po dani u jednoj prodavnici u “Medinetu-n-Nasru” u Kairu kako bi se mogao izdržavati, dok je po noći učio, i zato su mu se sati spavanja pretvorili u svega 3 sata dnevnog spavanja!

Zbog prijeke potrebe za novcem, nije mogao da kupi sebi knjige koje su mu bile potrebne radi izučavanja, nego je tada išao u biblioteku “El-Mutenebbi” samo kako bi osjetio te knjige u svojim rukama ili kako bi ih prislonio uz svoj nos da im osjeti miris i pri tome bi brzo izlazio iz biblioteke kako njen vlasnik ne bi pomislio da je poludio, pa da ga istjera napolje ili pak da ne pomisli da je došao da kradom kopira neku od knjiga…

OD KOGA JE UZIMAO ZNANJE:

Uvaženi šejh je posjećivao halke šejha El-Muti’ija u studentskom domu studenata iz Malezije blizu trga Abduhu-paše na Abbasijji. I od njega je pokupio znanje iz šerhova/komentara: “Sahihu-l-Imami-l-Buhari”, “El-Medžmu’u” od Imama Nevevija, “El-Ešbahu we-n-Nezairu” od Imama Sujutija, “Ihjau ‘ulumi-d-Din” od Imama Ebi Hamida El-Gazalija, rahimehullahu.

I tako se šejh El-Huwejni nije razdvajao od svog šejha El-Muti’ija skoro četiri godine, sve dok šejh El-Muti’i nije stao sa svojim dersovima zbog naglih hapšenja određenih skupina ljudi, a koja je naredio tadašnji predsjednik Egipta, Es-Sadat. Nakon toga, šejh El-Muti’i je otputovao naprije u Sudan, a potom i u Medinu Muneweru, gdje je preselio na Ahiret i ukopan u mezarje Dženneti-l-Beki’ (Dženneti Bekija).

Uzeo je znanje od sejha Sejjid Sabika, rahimehullahu.

Zatim, uzimao je znanje kod nekih glavnih šejhova u Azaharovoj džamiji iz Usulu-l-Fikha, arapskog jezika i kiraeta, ali opet ni to nije bilo mnogo.

Učio je dio kiraeta po Veršu kod svog daidže, koji je inače podučavao svim kiraetima.

1396.g./h. je došao šejh Albani, rahimehullah, u Egipat i pri tome je održao predavanje u javnom centru za skupinu popomagača Sunneta Muhammedovog na Abidinu, ali je tada šejh El-Huwejni negdje otputovao i nije ga nažalost upoznao.

Ali je nakon toga šejh El-Huwejni otputovao šejhu Albaniju u Jordan početkom mjeseca Muharrema, 1407 .g./h. i boravio je kod njega otprilike mjeseca dana i to su mu bili, kao što je i sam priznao, najbolji dani u životu.

Nakon toga ga je šejh El-Huwejni opet susreo tokom sezone hadždža u svetim islamskim mjestima 1410.g./h., a taj hadždž je ujedno bio i prvi obavljeni hadždž za šejha El-Huwejnija, ali isto tako i posljednji hadždž za istaknutog alima, šejha Albanija, i to je bio posljednji put da ga je uvaženi šejh El-Huwejni vidio.

Dakle, shodno ovome, šejh El-Huwejni se svega dva puta susreo sa šejhom Albanijem, te je pri tome snimio na kasetu svoje susrete s njim, kao i svoja pitanja tokom tih susreta, pa su se ovi susreti proširili pod nazivom: “Mesailu Ebi Ishak El-Huwejni – Mes’ele Ebu Ishaka El-Huwejnija”, i još su pričali preko telefona nekoliko puta, te je uzeo od njega znanje i s njegovih predavanja, te iz njegovih knjiga.

Potom je uvaženi šejh otišao u Krajevinu Saudijsku Arabiju i učio kod:

– Šejha ‘Abdullaha ibn Ka’uda rahimehullah. Prisustvovao je nekim halkama na kojima se komentarisala knjiga “El-Kafijetu fi-l-Džedeli” od imama El-Džuwejnija, a koju je tada čitao šejh Salih Alu-š-Šejh, Allah ga sačuvao.

– Šejha ‘Abdul-l-‘Aziza Bin Baza, rahimehullahu. Prisustvovao je i kod njega na nekim halkama u njegovom mesdžidu “El-Mesdžidu el-Kebiru” komentaru knjige “Suneni-l-Imami en-Nesai – Sunen od Imama En-Nesaija”, “Medžmu’a el-Fetava” od imama Ibn Tejmijje, “Kitabu-t-Tewhid” od od imama Muhammed ibn ‘Abdi-l-Wehhaba, rahimehullahu.

– Susreo se potom i sa šejhom Ibnu-l-‘Usejminom, rahimehullahu, u Haremu, da bi ga poslije posjetio i u njegovoj privatnoj sobi radi nekih mes’ela.

POHVALE NA NJEGOV RAČUN:

1)Šejh Albani, Allah mu se smilovao, ga je opisao riječima da je njegov učenik.

2) Prilikom njihovog susreta u Ammanu, glavnom gradu Jordana, šejh Albani mu je rekao: “Tebi je pošlo za rukom nešto što drugima mimo tebe nije!”

3) Jedne je prilike spomenuo jake muhaddise koji su zauzeti tom naukom ovim riječima: “Možda će to uraditi neka naša braća koja su jaka u ovoj nauci poput brata Alijj El-Halbija, Semir Ez-Zuhejrija, Ebu Ishaka El-Huwejnija i drugih koji su poput njih, da ih Allah nagradi!”

4) Također i ovaj citat: “Već je bio jedan od razloga objašnjenja ovog hadisa i istraživanje koje sam vidio, a to je da je naš uvaženi i cijenjeni brat Ebu Ishak El-Huwejni bio upitan u svojoj kolumni koju uređuje za časopis et-Tewhidu-l-Gira u svakom broju, pa je bio upitan šejh, Allah mu se smilovao i povećao mu znanje i ugled, o ovom hadisu u trećem broju ovog časopisa, pa ga je on ocijenio slabim/daifom. Potom je to i objasnio dostojno hadiskoj nauci i onome šta je rekla ulema o ravijama seneda tog hadisa, i on je sve to objasnio najljepšim objašnjenjem, da ga Allah nagradi, ali ja sam želio da na to dodam dodatno objašnjenje da je ovaj hadis sa tri strane ustvari i sahih/ispravan, kako neko od čitalaca njegove kolumne u datom časopisu ne bi pomislio da je hadis skroz slab, i radi seneda i radi metna, kao što na to ukazuje njegovo (Huwejnijevo) prešućivanje tog dodatnog objašnjenja, iako ja priznajem njemu čast i ugled u ovoj nauci, i da on inače radi ovo što ja priželjkujem u mnogim hadisima o čijim senedima je govorio, gdje je objašnjavao slabosti istih…”

5) Rekao je šejh ‘Abdullah ibn Adem El-Albani, Allah ga sačuvao, inače bratić šejha Albanija: “U zimu 1410.g./h. posjetio nas je šejh Albani, Allah mu se smilovao, u našoj kući, pa sam mu ja izložio nekoliko pitanja, sjećam se jednog pitanja: ‘Uvaženi šejh, koga smatraš da pripada šejhovima hadiske nauke nakon tvoje smrti, i ako Allah da nakon dugih godina?’ Pa reče uvaženi šejh Albani: ‘Ima jedan šejh, Egipćanin, zove se Ebu Ishak El-Huwejni, došao nam je u Amman prije nekog vremena, pa sam opazio da je on u istoj ravni s nama u hadiskoj nauci.’ Pa mu rekoh: ‘Potom ko?’ Pa reče: ‘Šejh Šu’ajb Arnaut’, pa rekoh: ‘Zatim ko?’, pa mi odgovori: ‘Šejh Mukbil ibn Hadi el-Vadi’i.’

6) Rekao je šejh Bekr ibn ‘Abdillah Ebu Zejd, Allah mu se smilovao, u uvodu svoje knjige “Et-Tahdisu bima la jesihhu fihi hadisun”, pa je spomenuo one koji su izdvojili po pitanju ovog načina pisanja, i spomenuo je četvericu, a treći i četvrti su ustvari bile dvije knjige šejha El-Huwejnija: “Faslu-l-Hitab bi Nakdi-l-Mugni an el-Hifzi we-l-Kitabi” i “Džennetu-l-Mertabi bi Nakdi-l-Mugni an el-Hifzi we-l-Kitab”. Pa je rekao: “Prva knjiga je sažetija od druge, ali u njoj ima nešto što u drugoj nema, a obje su od Ebu Ishaka El-Huwejnija Hidžazija Ibn Muhammeda Ibn Šerifa.”

7) Također je rekao u spomenutoj knjizi: “‘Džennetu-l-Mertab’ je najobuhvatnija knjiga koju sam vidio u objašnjenju i kritici ovih poglavlja.”

NJEGOVI NAUČNI PODUHVATI:

Od uvaženog šejha se prenosi više od stotinu poduhvata i projekata, neke je završio, a neke nije, i uglavnom se ti poduhvati odnose na istraživanja, objašnjanja, kritike, pisanja…

Od njih su:

1) “Tenbihu-l-Hadžid ila ma veka’a mine-n-Nezari fi Kutubi-l-Emadžid” (Naknadne popravke i dodaci)

2) “Teslijetu-l-Kezim bi Tahridži ehadisi tefsiri el-Kur’ani-l-‘Azimi” od imama Ibn Kesira. (Naučno istraživanje i objašnjenje)

3) “Tefsiru-l-Kur’ani-l-‘Azimi” od imama Ibn Kesira. (Sažetak od prethodne knjige)

4) “Bur’u-l-Kelmi bi Šerhi hadisi kabdi-l-‘ilmi” (Objašnjenje hadisa: Doista Allah ne uzdiže znanjetako što ga uzima iz prsa učenjaka…)

5) “Nasihu-l-Hadisi we mensuhuhu” od imama Ibn Šahina. (Naučno istraživanje)

6) “El-Fewaid” od imama Ibn Bešrana. (Naučno istraživanje)

7) “El-Munteka” od imama Ibn Džaruda. (Naučno istraživanje)

8) “Ta’letu-l-Mef’udi šerhu Munteka ibni el-Džarudi” (Hadisko istraživanje sa fikhskim osvrtima)

9) “Ed-Dibadžu ala Sahihi Muslim ibni El-Hadždžadž” (Pisano djelo)

10) “Musameretu-l-Fazzi biMa’na el-Hadisi eš-Šazzi” (Pisano djelo)

11) “En-Nafiletu fi el-Ehadisi-d-Dai’feti we-l-Batileti” (Pisano djelo)

12) “El-Mu’džem” od imama Ibn Džume’. (Naučno istraživanje)

13) “Neb’u-l-Emani fi terdžemeti-š-Šejhi-l-Albani” (Pisano djelo)

14) “Es-Semeru-d-Dani fi-z-Zebbi ani-l-Albani” (Pisano djelo)

NJEGOVE HUTBE I PREDAVANJA:

Uvaženi šejh je držao dvije hutbe svakog mjeseca, prve i treće džume u mjesecu, kao i predavanje svakog ponedjeljka, od akšama do jacije, i sve to u mesdžidu šejhu-l-islama Ibn Tejmijje u gradu Kefru-š-Šejh. Također, uvaženi šejh je držao poseban program “Udoban život” na jednom satelitskom kanalu.

MOLIMO UZVIŠENOG ALLAHA, subhanehu we te’ala, DA DA BEREKETA NAŠEM ŠEJHU I DA MU PODARI ZDRAVLJE! AMIN!

Preuzeto sa: usbium.com (Zvanični sajt udruženja studenata Bošnjaka u Medini )